‘यस क्षेत्रमा समाजसेवीका रुपमा स्थापित मेरा पितालाई दागबत्ती दिन पाइनँ, धैर्य गरेरै बसेको थिएँ, छरछिमेकी र जनप्रतिनिधिहरु नै आएर गाउँ छोडेर जा भनेपछि म सार्वजनिक भएको छु, अब नाम गोप्य राखिरहनुको के अर्थ’
घिनाञ्जुका छोरा रामेश्वर घिनाञ्जुले क्षोभपूर्ण र सजल आँखा बनाउँदै नेपाल समाचारपत्रलाई भन्नुभयो– ‘आजीवन समाजसेवा केका लागि, मेरो गाउँ–समाज भन्नु किनरु’ उहाँले धेरै कुरा गर्न चाहनुभएन, भन्नुभयो– ‘मैले सबै कुरा फेसबुकमा लेखेको छु, त्यही हेरिदिनुहोला।’
कोरोना संक्रमित भएर अस्पतालको आइसोलेसनमा बसेका बेला मेरा आदरणीय पिता रामचन्द्र घिनाञ्जु ९८औं वर्ष प्रवेश गर्नासाथ हामीबाट सदा सदाका लागि कुनै दुःख नै नदिई जानुभयो । समाजसेवाको बाटो सिकाएर र जीवन समाजका लागि समर्पित गर्नुपर्छ भन्दै बित्नुभयो । बुबा, तपाईले सिकाएको बाटाहरु बिर्सने छैनौं । यो खबर आजको समाचार पत्रले प्रकाशन गरेको छ ।
